ADR Klasa 1 – Materiały wybuchowe
ADR Klasa 1 obejmuje materiały i przedmioty wybuchowe, które mogą ulec gwałtownej reakcji chemicznej, prowadzącej do powstania wysokiego ciśnienia i temperatury, mogącej zagrozić ludziom, mieniu i środowisku. Przykłady to: amunicja, dynamit, proch strzelniczy, materiały pirotechniczne (np. fajerwerki).
Podklasy klasy 1 ADR
- 1.1 – materiały stwarzające zagrożenie masową eksplozją
- 1.2 – materiały wybuchowe bez masowej eksplozji, ale z efektem rozrzutu
- 1.3 – materiały stwarzające zagrożenie pożarem i rozrzutem
- 1.4 – materiały stwarzające tylko niewielkie zagrożenie
- 1.5 – bardzo niewrażliwe materiały wybuchowe masowego działania
- 1.6 – wyjątkowo niewrażliwe przedmioty wybuchowe
Metody laboratoryjnych badań materiałów wybuchowych
Aby zakwalifikować substancję do Klasy 1, stosuje się rygorystyczne badania określone w Podręczniku badań i kryteriów ONZ (UN Manual of Tests and Criteria), w tym:
- Testy uderzeniowe – określające czułość materiału na energię mechaniczną
- Testy tarcia – sprawdzające, czy materiał reaguje w wyniku sił ścinających
- Badanie palności i detonacji – w warunkach kontrolowanych
- Testy serii 1–6 ONZ – obejmujące m.in. testy detonacji, stabilności termicznej, rozrzutu i eksplozji masowej
Przykładowe substancje i produkty klasy 1 ADR
- Dynamit
- Materiały inicjujące (np. spłonki, zapalniki)
- Fajerwerki i petardy
- Proch czarny i nitrocelulozowy
- Rakiety sygnalizacyjne
Środki ostrożności
Transport materiałów klasy 1 podlega surowym regulacjom, m.in. wymogowi stosowania specjalnych pojazdów, znaków ostrzegawczych, zezwoleń oraz szczegółowej dokumentacji (karta DMC, instrukcje pisemne ADR).
