Ustawa z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych

Ustawa z dnia 15 maja 2015 r. reguluje kwestie dotyczące stosowania, wprowadzania do obrotu, odzysku, recyklingu i unieszkodliwiania substancji zubożających warstwę ozonową oraz fluorowanych gazów cieplarnianych (tzw. F-gazów). Jej celem jest ograniczenie negatywnego wpływu tych substancji na środowisko oraz zapewnienie zgodności z unijnymi regulacjami w tym zakresie.

Zakres ustawy

1. Substancje objęte ustawą:

• Substancje niszczące warstwę ozonową, takie jak chlorofluorowęglowodory (CFC), halony czy bromometan.
• Fluorowane gazy cieplarniane, w tym HFC (hydrofluorowęglowodory), PFC (perfluorowęglowodory) i SF6 (heksafluorek siarki).

1. Obowiązki dla przedsiębiorców:

• Prowadzenie ewidencji używanych substancji.
• Kontrola szczelności urządzeń zawierających F-gazy.
• Odzysk, recykling i unieszkodliwianie substancji.
• Certyfikacja personelu i firm zajmujących się instalacją, konserwacją lub demontażem urządzeń zawierających te substancje.

1. Wprowadzenie do obrotu:

• Zakaz wprowadzania do obrotu nowych urządzeń wykorzystujących substancje zubożające warstwę ozonową.
• Ograniczenia w stosowaniu F-gazów o wysokim potencjale globalnego ocieplenia (GWP).

1. Raportowanie i kontrola:

• Obowiązek składania raportów dotyczących użycia i odzysku substancji.
• Nadzór nad przestrzeganiem przepisów prowadzony przez Inspekcję Ochrony Środowiska.

Kluczowe regulacje unijne wdrażane przez ustawę

1. Rozporządzenie (WE) nr 1005/2009: Dotyczące substancji zubożających warstwę ozonową.
2. Rozporządzenie (UE) nr 517/2014: W sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych.
3. Protokół Montrealski: Międzynarodowe zobowiązania dotyczące ochrony warstwy ozonowej.

Sankcje za naruszenie przepisów

Ustawa przewiduje kary za:

• Niewłaściwe postępowanie z substancjami objętymi ustawą.
• Brak certyfikatów dla personelu i firm.
• Brak raportowania lub prowadzenia ewidencji.

Znaczenie ustawy

1. Ochrona środowiska: Ograniczenie emisji substancji niszczących warstwę ozonową i gazów cieplarnianych o wysokim GWP.
2. Wspieranie innowacji: Promowanie technologii alternatywnych, takich jak naturalne czynniki chłodnicze (np. amoniak, propan).
3. Zgodność z unijnymi regulacjami: Umożliwienie Polsce realizacji celów wynikających z polityki klimatycznej UE.

Praktyczne zastosowanie

Ustawa dotyczy przede wszystkim:

• Przemysłu chłodniczego i klimatyzacyjnego.
• Instalacji przeciwpożarowych.
• Branży elektronicznej i gazów przemysłowych.