Proces D7, zawarty w Załączniku nr 2 do ustawy o odpadach, odnosi się do unieszkodliwiania odpadów poprzez ich wprowadzanie bezpośrednio do mórz i oceanów, a także poprzez deponowanie ich na lub pod dnie morskim. Choć praktyka ta była stosowana w przeszłości, obecnie jest silnie ograniczona przez prawo międzynarodowe.
Na czym polega D7?
Odpady (głównie płynne lub drobnoziarniste) są odprowadzane z rurociągów, statków lub platform bezpośrednio do akwenów morskich. Często dotyczyło to:
- ścieki przemysłowe i solanki,
- odpady z platform wiertniczych,
- muły z pogłębiania portów.
Dlaczego stosowano D7?
- Brak alternatywnych metod unieszkodliwiania w odległych lokalizacjach,
- Łatwość techniczna zrzutu z jednostek pływających,
- Duża objętość wody umożliwiająca rozcieńczanie substancji.
Skutki środowiskowe D7
- Degradacja ekosystemów morskich,
- Zanieczyszczenie łańcucha pokarmowego mikroplastikiem i metalami ciężkimi,
- Utrata bioróżnorodności na obszarach przybrzeżnych i dennych.
Obowiązujące regulacje
- Proces D7 jest zakazany w większości krajów UE,
- Konwencja londyńska (1972) i protokół londyński (1996) ograniczają zrzuty do oceanów,
- W Polsce odprowadzanie odpadów do mórz wymaga szczególnych zezwoleń i jest skrajnie ograniczone.
Wyjątki i kontrowersje
Wciąż prowadzone są ograniczone działania w zakresie zatapiania niektórych urobków pogłębiarskich, pod warunkiem ich neutralnego lub obojętnego wpływu na środowisko. Każdy przypadek wymaga decyzji środowiskowej i oceny ryzyka.
Informacja: Artykuł dotyczy procesu unieszkodliwiania oznaczonego jako D7, zgodnie z Załącznikiem nr 2 do ustawy o odpadach.