Klasa 4 ADR obejmuje substancje, które mogą stwarzać zagrożenie pożarowe lub wybuchowe ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Klasa dzieli się na trzy podklasy:
Podklasy klasy 4 ADR
- 4.1 – Substancje stałe łatwopalne: np. siarka, celuloid, fosfor czerwony
- 4.2 – Substancje samonagrzewające się: np. proszki metali, węgiel drzewny
- 4.3 – Substancje niebezpieczne w kontakcie z wodą: np. sód, karbid, potas
Metody badań laboratoryjnych
- Testy zapalności i samozapłonu – określenie temperatury zapłonu lub reakcji egzotermicznej
- Badania reakcji z wodą – wykrywanie wydzielania gazów palnych, w tym wodoru
- Badania szybkości spalania – porównywanie ze wzorcami (np. dla 4.1 z celulozą)
- Ocena samonagrzewania się – testy przechowywania w podwyższonej temperaturze
Przykładowe substancje klasy 4
- Celuloid (4.1)
- Fosfor czerwony (4.1)
- Węgiel drzewny (4.2)
- Sód metaliczny (4.3)
- Karbid (węglik wapnia) (4.3)
Transport i oznakowanie
Transport substancji klasy 4 wymaga specjalnych opakowań i zabezpieczeń przeciwwilgociowych (szczególnie dla 4.3). Każda podklasa posiada własną etykietę ostrzegawczą ADR, a pojazdy przewożące tego typu towary muszą być odpowiednio oznaczone, wyposażone i przeszkolone.