Międzynarodowy transport towarów niebezpiecznych podlega przepisom umowy ADR, która obowiązuje w 53 krajach Europy i Azji. Jednak w praktyce przewozy transgraniczne wiążą się z dodatkowymi obowiązkami organizacyjnymi, językowymi i formalnymi.
Umowa ADR a transport międzynarodowy
Umowa ADR została przyjęta pod auspicjami ONZ i określa zasady przewozu towarów niebezpiecznych drogami lądowymi. Choć dokument jest wspólny, jego wdrożenie może różnić się w zależności od państwa członkowskiego.
Transport międzynarodowy oznacza konieczność spełnienia wymagań wszystkich krajów tranzytowych i docelowych.
Wymogi dokumentacyjne w przewozie międzynarodowym
- Dokument przewozowy w języku zrozumiałym dla służb kontrolnych (np. angielski, niemiecki),
- Instrukcja pisemna ADR dla kierowcy w języku kraju rozpoczęcia podróży,
- Świadectwo przeszkolenia ADR kierowcy uznawane międzynarodowo,
- Dokumenty celne i przewozowe, jeśli wymagane (CMR, TIR, itd.).
Różnice praktyczne między krajami
Choć ADR ma charakter ujednolicony, niektóre państwa mogą:
- wymagać dodatkowych zezwoleń (np. Węgry, Ukraina),
- nakładać ograniczenia ruchu dla pojazdów ADR w określonych godzinach,
- stosować lokalne wymagania techniczne dla cystern i pojazdów,
- kontrolować zgodność z lokalnym prawem transportowym (różnice wagowe, opłaty drogowe).
Obowiązki kierowcy i przewoźnika
W transporcie międzynarodowym obowiązują:
- ważne zaświadczenie ADR kierowcy,
- ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC przewoźnika),
- sprawne i zatwierdzone pojazdy zgodne z wymaganiami ADR,
- terminowe badania techniczne cystern i kontenerów.
Wniosek: Międzynarodowy przewóz ADR wymaga precyzyjnego przygotowania – nie tylko zgodności z umową ADR, ale również znajomości lokalnych uwarunkowań prawnych i językowych. W razie wątpliwości warto skorzystać z doradztwa ADR lub agencji celno-transportowej.