Konwencja MARPOL (Międzynarodowa Konwencja o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki) to kluczowy dokument, który ustanawia obowiązki armatorów w zakresie ochrony środowiska morskiego. W odniesieniu do wód balastowych i zęzowych, konwencja MARPOL nakłada szczególne wymagania, aby zapobiec zanieczyszczeniom spowodowanym działalnością statków.
Obowiązki armatorów w stosunku do wód zęzowych
Wody zęzowe, które mogą zawierać substancje ropopochodne i inne zanieczyszczenia chemiczne, są regulowane przez Załącznik I konwencji MARPOL, dotyczący zapobiegania zanieczyszczeniom olejami.
- Oczyszczanie wód zęzowych przed zrzutem:
- Wody zęzowe muszą zostać oczyszczone w separatorach ropy i wody przed zrzutem do morza, aby zmniejszyć ilość substancji ropopochodnych.
- Dopuszczalne stężenie oleju po oczyszczeniu nie może przekraczać 15 ppm (części na milion) i musi być potwierdzone przez tzw. wskaźnik zawartości oleju (Oil Content Meter).
- Zakaz zrzutu w strefach specjalnych:
- Wody zęzowe nie mogą być zrzucane w strefach specjalnych, takich jak Morze Bałtyckie, Morze Śródziemne, Morze Północne i inne obszary chronione, gdzie obowiązują surowsze przepisy dotyczące ochrony środowiska.
- Prowadzenie dziennika operacji zęzowych:
- Armatorzy są zobowiązani do prowadzenia Dziennika Olejowego, w którym odnotowuje się wszystkie operacje związane z wodami zęzowymi, w tym ich zbieranie, oczyszczanie i zrzut. Dziennik musi być dostępny podczas kontroli.
- Utylizacja w portach:
- Wody zęzowe mogą być oddane do specjalnych punktów utylizacji w portach, które zapewniają bezpieczne i legalne przetwarzanie wód zęzowych. Porty mają obowiązek oferować odpowiednią infrastrukturę, umożliwiającą statkom bezpieczne pozbywanie się zanieczyszczonych wód.
Obowiązki armatorów w stosunku do wód balastowych
Wody balastowe są regulowane przez Załącznik IV oraz specjalnie przez Konwencję o zarządzaniu wodami balastowymi (BWM Convention), która jest powiązana z celami konwencji MARPOL i szczegółowo opisuje obowiązki zarządzania wodami balastowymi.
- Wymiana wód balastowych na pełnym morzu:
- Statki muszą przeprowadzać wymianę wód balastowych na pełnym morzu, z dala od wybrzeży, aby zapobiec przedostawaniu się obcych gatunków do ekosystemów przybrzeżnych. Wymiana powinna odbywać się w odległości co najmniej 200 mil morskich od najbliższego brzegu na głębokości co najmniej 200 metrów.
- Stosowanie systemów uzdatniania wód balastowych:
- Armatorzy są zobowiązani do zainstalowania systemów uzdatniania wód balastowych, które eliminują lub neutralizują organizmy i mikroorganizmy w wodzie. Systemy te muszą być certyfikowane i zgodne z wytycznymi IMO.
- Prowadzenie Dziennika Wód Balastowych:
- Każda operacja związana z wodami balastowymi, w tym ich pobór, wymiana i zrzut, musi być dokumentowana w Dzienniku Wód Balastowych. Dziennik ten jest sprawdzany podczas inspekcji, aby upewnić się, że operacje były zgodne z przepisami.
- Posiadanie Planu Zarządzania Wodami Balastowymi:
- Każdy statek jest zobowiązany do posiadania Planu Zarządzania Wodami Balastowymi, który opisuje procedury i metody stosowane przez statek w celu zgodności z przepisami. Plan ten musi być zatwierdzony przez właściwe organy morskie i stanowi wytyczne dla załogi.
- Inspekcje i certyfikaty zgodności:
- Statki muszą regularnie przechodzić inspekcje, aby uzyskać certyfikaty zgodności potwierdzające, że ich systemy zarządzania wodami balastowymi są zgodne z przepisami. W przypadku braku certyfikacji statki mogą zostać zatrzymane w portach, a armatorzy mogą być narażeni na kary.
Podsumowanie
Konwencja MARPOL nakłada surowe obowiązki na armatorów w celu ochrony środowiska morskiego. Zarówno wody zęzowe, jak i balastowe muszą być odpowiednio zarządzane, aby zapobiec zanieczyszczeniom i wprowadzaniu inwazyjnych gatunków do lokalnych ekosystemów. Przestrzeganie wymogów konwencji, takich jak stosowanie systemów oczyszczania, prowadzenie odpowiedniej dokumentacji oraz posiadanie planów zarządzania, jest kluczowe dla ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju sektora morskiego.
